Onverharde wegen
Geen verharding maar wel ontwerp
Onverharde wegen kunnen permanent of tijdelijk zijn. Zo zijn transport- en toegangswegen normaal gesproken onverhard en bedoeld voor een relatief korte levensduur. Maar er bestaat een veel groter netwerk van onverharde permanente wegen. In veel delen van de wereld, waaronder veel hoogontwikkelde landen, zijn de meeste verbindingswegen en wegen van bijvoorbeeld boerderij naar openbare weg onverhard. Ze bestaan uit een of meer lagen ongebonden materiaal om sporen te voorkomen door wielbelastingen te verdelen en een geschikt oppervlak te bieden waarop voertuigen veilig kunnen rijden.
Alle wegen, tijdelijk en permanent, moeten worden ontworpen om de vereiste levensduur te bieden, gebaseerd op verkeersbelasting en rijkwaliteit, met een zo optimaal mogelijk gebruik van materialen en energie. Een economisch ontwerp moet ook zorgen voor een minimale CO2-uitstoot en de laagste kosten over de gehele levensduur.
Bescherming van de ondergrond tijdens de bouw
Tijdens de aanleg moet de ondergrond worden beschermd tegen spoorvorming en vervorming die kunnen leiden tot verzwakking van de bodem. Bovendien moet er een zo vlak mogelijke, waterdoorlatende weg worden gehandhaafd om drainage of waterinfiltratie vanaf het oppervlak mogelijk te maken. Sporen in de weg houden water vast, wat kan leidt tot verweking van de ondergrond en daarmee verminderde draagkracht en voortijdig falen van de weg.
Na de aanleg moet de ondergrond worden beschermd tegen hoge verkeersbelasting die kan leiden tot vervorming van de ondergrond en spoorvorming waardoor de weg onbruikbaar wordt.
Meer voor minder
Door de ongebonden lagen te versterken, worden de spanningen beter gespreid en op de ondergrond verminderd, waardoor de wegdikte kan worden verminderd zonder prestatieverlies. Deze versterking kan heel eenvoudig worden bereikt door de ongebonden lagen mechanisch te stabiliseren met behulp van Tensar geogrids.
Mechanische stabilisatie van de ongebonden lagen
Tensar-geogrids zijn ontworpen om het granulaire materiaal op- en in te sluiten door een mechanisch gestabiliseerde laag (MSL) te creëren die de bewegingen van deeltjes zowel verticaal als lateraal beperkt. De MSL verdeelt de belasting gelijkmatig - vermindert de belasting van de ondergrond - verhoogt het draagvermogen en zorgt voor stabiliteit en prestaties op langere termijn. Reducties van 50% in de laagdikten mogelijk met behoud van de ontwerplevensduur.
Minder materiaal, minder CO2 - minder kosten
Het verminderen van de dikte van de ongebonden lagen levert directe besparingen op in de kosten aan te brengen materialen met als domino-effect, voordelen in lagere transport- en energiekosten, lagere koolstofemissies en kortere bouwtijden.